موضوع تحقیق

آشنایی با پرتره در روز( در عکاسی دیجیتال)

عکاسی پرتره

 

عکس پرتره متداول ترین نوع عکاسی است که علاقه مندان را جذب خود می کند.این تکنیک، شاخه ای از رشته عکاسی است که در آن به طور خاص توجه به چهره انسان می شود.
در این شیوه صورت انسان موضوع عکاسی است تمام موضوعات دیگر در عکس پرتره فرعی محسوب می شوند.جذابیت عکس پرتره به قدری است که نه تنها عکاسان حرفه ای و با تجربه بلکه افراد عادی و بدون دانش عکاسی نیز مجذوب آن می شوند.در جمع های خانوادگی و مهمانی ها بازار عکس پرتره داغ است.
عکاسی از چهره خندان کودکان و صورت با وقار پدربزرگ ها و مادربزرگ ها، می تواند در قابی ساده برای همیشه زینت بخش خانه هایمان باشد. بدیهی است عکاسی پرتره همانند دیگر شاخه های عکاسی نیازمند آموزش و فراگیری تکنیک های ویژه عکاسی می باشد.گرفتن تصاویر با کیفیت نیازمند رعایت اصول پایه ای است که هر هنرمند عکاسی باید آن را بداند. عکاسی پرتره، تصویر برداری از چهره انسانی است که متداول ترین آن پرتره های پرسنلی است که عموم با آن آشنایی دارند.اما عکاسی از پرتره تمام قد، پرتره تبلیغاتی، پرتره هنری و پرتره های سیاسی نیز در همین شاخه قرار می گیرد. عکاسی پرتره، شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری می‌شود.

یک عکاس پرتره حرفه ای با استفاده از تکنیک های عکاسی مثل استفاده از نور، رنگ ها و ترکیب بندی, عکس های با کیفیتی می گیرد. از آنجایی که پرتره نگاری بیشتر معطوف به عکس از انسان ها می شود چند سال پیش معادل نادرست”تک چهره” برای واژه ی پرتره باب شد که به دلیل گویا نبودن و نامناسب بودن آن خیلی زود منسوخ گردید. پرتره در حقیقت می بایست نمای بزرگ تری از سوژه را نسبت به کل عکس در برگیرد تا امکان بررسی و مطالعه موضوع اصلی برای مخاطب میسر شود. شاید کوتاه ترین و درعین حال رسا ترین تعریف برای عکاسی پرتره را بتوان به این شکل ارائه کرد:شاخه‌ای از عکاسی است که در آن از چهره انسان عکسبرداری می‌شود.

اکنون بنا بر تعریف فوق می توان گفت این نوع عکاسی خود شامل انواع مختلفی است:

– پرتره تمام قد

– پرتره پرسنلی

– پرتره هنری

– پرتره سیاسی

– پرتره تبلیغاتی

– پرتره خانوادگی و …

 

تاریخچه عکس پرتره

تاریخچه عکس پرتره تا قبل از قرن نوزدهم میلادیی :
تا قبل از این تاریخ ، نقاشی پرتره جذابیت زیادی داشت. اکثر افراد سرشناس و چهره های شناخته شده تمایل به داشتن تصویری از پرتره خود و خانواده داشتند. این کار مستلزم پرداخت هزینه بالا و صرف وقت بسیاری بود که برای کشیدن پرتره الزامی می نمود.

 

تاریخچه عکس پرتره در قرن نوزدهم :

از اواسط قرن نوزدهم و با اختراع دوربین عکاسی، سیل علاقه مندان به نقاشی پرتره به طرف عکاسی پرتره معطوف شدند.عکاسی پرتره با تکنیک داگرئوتیپ و بسیار ابتدایی انجام می شد ولی خیلی زود توانست در بین مردم معمولی نیز رواج یابد.عکس پرتره بسیار ارزان تر از نقاشی پرتره بود و برای همه اقشار جامعه نیز امکان استفاده از آن وجود داشت.

تکنیک داگرئوتیپ توسط لوئیس داگر به وجود آمد که در آن تصاویر بر روی صفحه هایی شیشه ای و یا فلزی تشکیل می شد.شیوه کار به این صورت بود که عکاس های دوره گرد به شهرهای مختلف سفر کرده و آتلیه خود را نیز به همراه داشتند.

تصاویر عکاسی شده با این روش بسیار وقت گیر بود زیرا زمان نوردهی بالایی را نیاز داشت.
سوژه همانند نقاشی پرتره می بایست زمانی را بی حرکت می ماند تا کار عکاسی و نورپردازی به پایان برسد.
البته استقبال از این تصاویر پرتره در حدی بود که برخی از عکاس های دوره گرد صدها و گاهی تا 500 عکس در یک روز تحویل مشتری می دادند.

در اوایل دوران عکاسی پرتره تنها از طریق تابش نور ملایم و به کمک عدسی هاصورت می گرفت و از پس زمینهای ساده برای تمام تصاویر استفاده می شد. با پیشرفت تکنیک های عکاسی، امکان تصاویری با کیفیت بیشتر و زمان نوردهی کوتاه تر به وجود آمد. این تغییر موجب گرایش عکاسان به سوژه های دیگر از جمله عکس های خبری و جنگی شد.

 

سوژه در عکس پرتره

 

قبل از هر چیزی باید بدانید که عکس پرتره با سوژه ارتباط تنگاتنگی دارد.چنانچه بتوان با سوژه گفتگو کرد بهتر می توان به حرکات و رفتارهای شخصی وی پی برد.برای تهیه پرتره ای خوب این موارد تأثیرگذار است.
زاویه دوربین نسبت به سوژه و لنز مورد استفاده نیز باید به درستی انتخاب شود.فاصله کانونی لنزهای استفاده شده باید به درستی تعیین شود.عمق میدان در لنزهای تله نسبت به لنزهای نرمال تفاوت آشکاری دارد که باید به آن توجه کرد.

 

دیافراگم در عکس پرتره

 

پیشنهاد می شود که برای گرفتن عکس پرتره ، از دیافراگم باز استفاده شود تا عمق میدان کمتری دیده شود.در این صورت سوژه در تصویر برجسته تر شده و پس زمینه محو و بی اهمیت جلوه می کند.تأکید بر وضوح بالای پس زمینه در فضای باز به طرز باورنکردنی سوژه را بی اهمیت جلوه می دهد. موقعیت سوژه، پس زمینه و حالت سوژه بر کادر بندی و عکاسی یک پرتره استثنایی اثر گذار است.

در مورد دیافراگمی که ترجیح می دهید استفاده کنید تصمیم گیری نمایید.برای پیش زمینه خارج از نقطه کانونی از دیافراگمی مانند f/1.4 استفاده کنید.اگر به پیش زمینه بیشتری در نقطه کانونی یا عکس شفاف تری نیاز دارید،در بیشتر موارد از دیافراگمی استفاده کنید که دو یا سه نقطه بیشتر از حداقل دیافراگم است و شفاف ترین نقطه لنزهاست.برای مثال لنزهای f/2.8 در نقاط تقریبی f/5.6 تا f/8 شفاف ترین هستند. در نظر داشته باشید که همه پرتره ها در استودیو گرفته نمی شود و این موضوع در فضای باز بیشتر دیده می شود. عکاسان حرفه ای پرتره با زیر نظر گرفتن و سرعت عمل بالا، هر تغییر کوچک چهره شخص را در عکاسی مورد توجه قرار داده و بهترین حالت را عکاسی می کنند.تشخیص خصوصیات فردی برای ثبت بهترین حالت شیوه هوشمندانه ای است.

بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از چهره

در این قسمت از مقاله بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی از چهره در نور طبیعی یا فلش دوربین مطرح خواهد شد. ترفندهایی که مطرح می شود هم برای کسانی که تازه کار هستند و هم افراد متخصص مفید خواهند بود.عکس گرفتن در نور طبیعی متداول تر است بنابراین با این تنظیمات در دوربین شروع خواهیم کرد.پیشنهاد می کنیم که دوربین تان را در وضیعت تنظیم دستی قرار دهید تا کنترل در دستتان باشد.البته زمان بیشتری برای گرفتن عکس نیاز خواهد بود اما مسلما این شما هستید که در مورد کیفیت عکس نهایی قضاوت خواهید کرد نه دوربین تان.

 

ISO

اول از همه ISO خود را انتخاب کنید که معمولا در نور طبیعی پایین ترین مقدار است، ISO 100 روی بیشتر دوربین ها فعال است.بعضی دوربین های Nikon دارای ISO پایین تری هستند و به شما این امکان را می دهند که ISO طبیعی را از 64 انتخاب کنید.تا جای ممکن ISO را در پایین ترین مقدار قرار دهید تا از نویز اضافه جلوگیری کنید.

 

گام 1: سرعت شاتر

پس از تنظیم ISO و تصمیم در مورد دیافراگم گام بعدی تنظیم سرعت شاتر است.پس در ابتدا عکس امتحانی بگیرید و نمایشگر LCD دوربین را نگاه کنید.مطمئن شوید که هیستوگرام تان بدون اینکه هایلایت در عکس به درستی تنظیم شده است.قانون کلی این است که سرعت شاتر را دوبرابر طول کانونی لنزهایتان قرار دهید.

برای مثال اگر از لنزهای 100mm استفاده می کنید حداقل سرعت شاتر 1/200 باشد تا دوربین نلرزد و عکس مات نشود.

البته استثناهایی برای این قانون وجود دارد.

اگر از سه پایه استفاده می کنید یا دوربین را ثابت گذاشته اید یا اینکه از لنزهایی استفاده می کنید که توانایی ثبات سازی عکس را دارند، می توانید با سرعت شاتر پایین تر عکس بگیرید.

 

گام 2: بهترین تنظیمات دوربین برای عکس برداری از چهره با استفاده از فلاش

زمانی که قصد عکاسی با دوربین فلاش دار را دارید شرایط کمی تغییر می کند.سرعت نور در کفشک دوربین پایین تر است و نورافکن های بزرگتری وجود دارند.البته نورافکن های دیگری هم هستند که عملکردشان فرق می کند.

بعضی سیستم های نورافکن به شما این اجازه را نمی دهند که عکسی با سرعت شاتر بیشتر از 1/200 بگیرید (سرعت همزمان دوربین). سایر تنظیمات نورافکن این امکان را فراهم می آورند که از حالت همزمانی سرعت بالا برای عکس گرفتن در سرعت شاتر 1/8000 استفاده کنید. اگر بیشتر عکس های چهره را در محیط بیرون انجام می دهید بهتر است از نورافکن هایی مانند Godox AD600 Pro استفاده کنید.

Godox AD600 Pro امکان هماهنگی در سرعت بالا را فراهم می آورد و کمک می کند که سرعت شاتر به بیش از 1/8000 برسد. اگر نورافکن کنونی تان امکان عکس گرفتن در بیش از 1/200 را ندارد، می توانیداز یک فیلتر مانند B+W 3-Stop ND استفاده کنید تا سرعت شاتر را به 1/200 برسانید و دیافراگمی را بکار ببرید که سه برابر بزرگتر است.

برای مثال با فیلتر سه نقطه ND می توانید در عوض f/8 از f/2.8 استفاده کنید.

موضوع مهم دیگری که باید در ذهن داشته باشید این است که اگر در محیط بیرون عکس می گیرید بهتر است که نزدیک به زمان طلوع یا غروب آفتاب باشد تا نور شدید نباشد.

تصویر بالا یک سال قبل از غروب گرفته شده و نور مناسبی به چهره سوژه تابیده است. اگر به نور کمتر نیاز دارید در میانه روز عکس نگیرید.

 

گام 3: این ترفندها را امتحان کنید و خلاقیت خود را بکار ببرید

ترفند آخری که برایتان معرفی می کنم تنظیم میزان شفافیت نمایشگر LCD دوربین در 4 یا 5 است.

مطمئن شوید که شفافیت آن به صورت خودکار تنظیم نشده است. زیرا با تغییر مداوم شفافیت نمایشگر LCD، برآورد میزان نوردهی به تصویر مشکل خواهد شد. تنظیمات دوربین تان را کنترل کنید و میزان شفافیت نمایشگر LCD را به صورت دستی تنظیم نمایید و در عکس های بعدی هم از آن استفاده کنید.

 

 

نتیجه گیری

اگر برای عکاسی در حالت دستی تازه کار هستید شاید برایتان کمی سخت باشد. اما با کمی تمرین حرفه ای می شوید.عکس پرتره سعی در نشان دادن شخصیت فرد و احساس او دارد.اگر عکس های پرسنلی را تنها به منظور استفاده خاصی در نظر بگیریم، بقیه عکس های پرتره باید دربرگیرنده حالات طبیعی سوژه باشد.

فراگیری تکنیک های عکاسی، نیازمند شرکت در کلاس های آموزشی است که برای سنین مختلف تشکیل می شود.

با شرکت در کلاس های آموزش عکاسی تصویرگران پویا اندیش می توانید تکنیک های عکاسی را به صورت تئوری و عملی فرا گرفته و علاوه بر عکاسی تفریحی، جذب بازار کار این حرفه نیز بشوید.

 

 

 

 

 

 

 

بخش دوم
عکاسی پرتره در فضای باز

 

برای آشنایی با فنون عکاسی لازم است تا وسواس و ظرافت خاصی در انتخاب تصاویر داشته باشیم. بدون شک مشاهده چهره افراد مختلف و از جمله هنرمندان یا سیاستمداران می تواند انگیزه خوبی را برای سایر کسانی که می خواهند گام های اساسی را در این زمینه بردارند فراهم نماید. از همین رو آشنایی با اصول عکاسی پرتره و به خصوص عکاسی پرتره در فضای باز و یا شناخت جامع و آموزش عکاسی مقدماتی می تواند از هر لحاظ در موفقیت های اساسی این افراد موثر واقع شود. شما می توانید در حالت عادی از کنار چهره ها تیپ ها یا مناظر مختلف بی تفاوت عبور کنید ولی زمانی که مشوق های لازم را برای عکاسی پیدا کردید قطعا هیچ چیزی برای شما بی اهمیت جلوه نخواهد کرد. به همان اندازه که شما به عکاسی آشیانه های پرندگان یا مناظر حیات وحش علاقه دارید، می توانید بر روی چهره های مختلفی نیز تمرکز کرده و از جلوه های گوناگونی برای نمایش پرتره های اشخاص استفاده نمایید.

عکاسی پرتره در فضای باز با عکاسی در مکان های مختلفی از قبیل مجالس عروسی، مهمانی و جشن تولدها متفاوت باشد. شما در این مکان ها به دلیل محدودیت مکانی امکان استفاده از تمام تجهیزات موجود را نخواهید داشت و به همین دلیل لازم است تا از تکنیک های مختلف در  این زمینه استفاده نمایید. فراموش نکنید که این فقط کودکان نیستند که می توانند به شما پرتره های درخشانی بدهند بلکه همه ی افرادی که به نحوی با شما در ارتباط هستند نیز می توانند منبع مناسبی برای عکاسی پرتره در فضای باز باشند. به عنوان مثال پدربزرگ ها یا مادر بزرگ ها می توانند سوژه های مناسبی باشند. جذابیت هنر عکاسی و به خصوص عکاسی پرتره در فضای باز می تواند افراد زیادی را به این حوزه بکشاند. اصولا یکی از دشوارترین کارها در هنر عکاسی استفاده از چهره هایی است که تمایلی ندارند تا پرتره آنها توسط شما به عنوان یک تصویر زیبا و ماندگار معرفی شود.

ما انواع پرتره ها را از سلاطین یا هنرمندان مشهور و کسانی که در طول تاریخ نقش مهمی را ایفا نموده اند در موزه ها و در قاب های بزرگ و مجلل دیده ایم. پرتره های باشکوه این افراد اغلب طراحی شده و ترکیب رنگ و خلاقیت در این خصوص به خوبی مشهود است. به بیانی دیگر ما هر آنچه که در مورد پرتره ها می دانیم محدود به پرتره های طراحی شده توسط نقاشان و طراحان برجسته بوده و در زمینه پرتره های عکاسی که در واقع هنری مدرن به شمار می رود می توان آن را بسیار پویاتر و به نوعی جاندار تر از سایر پرتره های هنری به شمار آورد. برای این کار لازم است تا اصولی را رعایت کنیم و نکات اولیه آموزش عکاسی مقدماتی را رعایت کنیم تا بتوانیم از این طریق گامی دیگر به سمت عکاسی پرتره در فضای باز برداریم.

لازم است تا شما در مقام یک عکاس یا حتی سوژه بتوانید تعامل و هماهنگی مناسبی با دوربین داشته باشید. در واقع کار عکاسی پرتره در فضای باز کنترل سوژه یا تصاویر موجود در کادر مربوطه نیست بلکه برقراری یک نوع ارتباط سازنده در بین آنها می باشد به نوعی که بتوان با سوژه ارتباط بسیار مناسبی برقرار کرد. عکاسی پرتره در فضای باز به شما گستره انتخابی بیشتری می دهد و از همین رو عکاس برای دستیابی به هدف خود می تواند تا به دفعات متعددی از ژست ها و موقعیت و نیز از زوایای مختلفی روی چهره فرد فوکوس کرده و عکس بگیرد. در حین انجام مراحل عکاسی گفتگو در خصوص موضوعات مختلف می تواند اعتماد سازی مناسبی را از جانب سوژه در پی داشته باشد.

لازمه عکاسی پرتره در فضای باز بهره گیری از نور و زاویه های مختلف آن است. بدین معنا که می توان از نور در جهات مختلفی استفاده کرد. تفاوت عکاسی پرتره در فضای باز با سایر شیوه های عکاسی پرتره بیشتر با نوع نوردهی یا نورپردازی آن مرتبط است. در نوردهی عکاسی پرتره در فضای باز لازم است تا اوقات طلایی و درخشان عکاسی در نظر گرفته شود این زمانهای طلایی اغلب در اوایل روز و اواخر روز می باشد. بدین معنی که می توان صبح ها یا در بعد از ظهرها زمانی که خورشید به عبارتی در پایین ترین حد خود ظاهر می شود می توان تصاویر درخشانی را خلق نمود. در فصول زمستان یا پاییز می توان پرتره هایی بسیار زیبا و عالی خلق کرد. یادتان باشد نور نباید مستقیما به صورت سوژه شما بتابد چرا که به نوعی ترکیب رنگها، کنتراست و هارمونی رنگها را به هم می ریزد.

 

نکاتی برای عکاسی پرتره در فضای باز و با نور طبیعی

۱- در حالت فوکوس اتوماتیک، از تمام نقاط انتخاب‌شده توسط دوربین استفاده نکنید

سیستم فوکوس تمام‌اتوماتیک در بسیاری از دوربین‌های دیجیتال میان‌رده و بالاتر، شامل پیدا کردن فقط یک نقطه نیست. در این دوربین‌ها وقتی دکمه‌ی مربوط به فوکوس فشار داده شود، دوربین چند نقطه‌ی مختلف را برای فوکوس پیدا می‌کند و در مرحله‌ی بعد، نقطه یا نقاطی که به نظرش درست‌تر می‌آیند را برای فوکوس نهایی انتخاب می‌کند.

استفاده از این حالت، هنگام عکاسی از طبیعت یا منظره (landscape) می‌تواند بسیار مفید باشد. حتی در عکس‌های چندنفره هم می‌شود به این انتخاب دوربین تا حد زیادی اعتماد کرد. اما وقتی که دارید از یک نفر عکاسی می‌کنید و تنها سوژه‌ی پرتره، چهره‌ی اوست، هدف در فوکوس باید وضوح هرچه‌بیش‌تر (شارپ بودن) سوژه باشد. این اتفاق با انتخاب اتوماتیک چند نقطه‌ی فوکوس به راحتی رخ نمی‌دهد؛ به‌خصوص وقتی که عمق میدان در عکس شما کم باشد.

برای رسیدن به میزان قابل قبولی از وضوح و شارپ بودن، فقط یک نقطه از تصویر را برای فوکوس انتخاب کنید. این کار، به شما (عکاس) حداکثر میزان کنترل را خواهد داد.تصویری که در ادامه می‌بینید، چند حالت مختلف از اتوفوکس را در دوربین من (نیکون) نشان می‌دهد.

 

۲– همیشه روی چشم‌ها فوکوس کنید

شاید شما هم این جمله‌ی انگلیسی را شنیده باشید که «چشم‌ها پنجره‌ای به روح انسان هستند». و اگر عکاس باشید، احتمالا منظور این جمله را در پرتره‌هایتان کاملا درک کرده‌اید. چشم‌های سوژه باید کانون توجه هر پرتره‌ای باشند. این یعنی، نقطه‌ی فوکوس شما باید روی چشم سوژه باشد تا به حداکثر میزان وضوح و شارپنِس در چشم‌ها برسید. اگر چهره‌ی مدل‌تان کاملا روبه‌روی شما نیست، روی چشمی که به لنزتان نزدیک است فوکوس کنید.

اگر با عمق میدان کم عکاسی کنید، فوکوس روی چشم‌ها باعث خواهد شد پوست سوژه هم لطیف‌تر به نظر برسد که همیشه یک نکته‌ی مثبت در عکاسی پرتره است. به طوری که معمولا وقت زیادی از مرحله‌ی ادیت و روتوش عکس را به خود اختصاص می‌دهد.

 

۳– نوردهی درستی داشته باشید

در مقاله‌ی آموزشی راهنمای نوردهی به شکلی مفصل‌تر در این مورد صحبت کرده‌ام. به همین خاطر، مباحث کلی نوردهی را این‌جا تکرار نمی‌کنم. اما مثل سایر سبک‌های عکاسی، نوردهی در عکاسی پرتره هم بسیار مهم است؛ به‌خصوص وقتی که در فضای آزاد و زیر نور خورشید عکاسی می‌کنیم.

 

۴– با عمق میدان کم عکاسی کنید

این یکی از نکاتی‌ست که از همان ابتدا به تمام عکاسان پرتره گفته می‌شود. تا جایی که لنز و نحوه‌ی استقرار سوژه به شما اجازه می‌دهند، عمق میدان را در عکس‌هایتان کم کنید. (این کار با باز کردن حداکثری دیافراگم انجام می‌شود که در پست آموزشی نوردهی در عکاسی توضیح داده شده است.) با کم کردن عمق میدان، پس‌زمینه‌ی عکس اصطلاحا به «بوکه» تبدیل می‌شود. و داشتن بوکه‌ی جذاب، می‌تواند پرتره‌های معمولی را به عکس‌هایی بسیار زیبا تبدیل کند. (کیفیت بوکه، مستقیما به کیفیت لنز شما بستگی دارد.) بوکه همین دایره‌های نوری‌ست که در عکس زیر می‌بینید.

 

اما طبیعتا با عمق میدان کم باید بیش از پیش به حرکت کردن سوژه و البته دست خودتان توجه کنید تا صورت سوژه از فوکوس خارج نشود.مثلا با یک لنز ۵۰ میلی‌متری و در f/1.8 اگر سوژه‌ی شما در فاصله‌ی یک‌متری‌تان باشد، ناحیه‌ی فوکوس شما چیزی حدود چهار سانتی‌متر خواهد بود. این یعنی کوچک‌ترین حرکت شما یا سوژه بعد از فوکوس اولیه، می‌تواند وضوح پرتره را به هم بریزد.

۵– هیچ‌وقت با فاصله‌ی کانونی کم‌تر از ۵۰ میلی‌متر عکاسی نکنید

در فاصله‌های کانونی کم‌تر از ۷۰ میلی‌متر -هرچه‌قدر هم که لنز خوبی داشته باشید- عکس شما دچار نوعی اعوجاج (distortion) خواهد شد. البته این اتفاق معمولا تا ۵۰ میلی‌متر آن‌قدرها مشخص نیست و غیرطبیعی جلوه نمی‌کند. اما اگر با فاصله‌ی کانونی کم‌تر از ۵۰ میلی‌متر پرتره بگیرید، احتمالا با این سوال از سوی سوژه موجه خواهید شد که «چرا صورت من باد کرده؟» برای این‌که متوجه منظورم شوید، عکس‌های نمونه‌ی زیر را ببینید و هیچ‌وقت از لنزهای واید برای پرتره استفاده نکنید.

۶– حواس‌تان به تراز سفیدی (white balance) باشد

تراز سفیدی، باید بسته به نوع نور تنظیم شود. تنظیم دستی وایت بالانس با اندازه‌گیری دمای نور (واحد: درجه‌ی کلوین) قابل انجام است که به دلیل دشواری و نیازمندی به تجهیزات خاص، معمولا عملی نیست. اما هر دوربین دیجیتال دارای تنظیمات پیش‌فرض مختلفی برای عکاسی در حالت‌های مختلف نور است که استفاده از آن‌ها می‌تواند تراز سفیدی عکس‌های شما را بهبود ببخشد. مثلا برای عکاسی در فضای باز، می‌توانید از تراز سفیدی حالت سایه یا ابری یا نور مستقیم خورشید استفاده کنید.

اما توصیه‌ی من این است که اگر می‌توانید، نکته‌ی بعد (شماره‌ی ۷) را رعایت کنید و تنظیمات مربوط به تراز سفیدی را در حالت اتوماتیک رها کنید تا خود دوربین میزان گرم یا سرد بودن نور و رنگ‌ها را مشخص کند.اگر کارت خاکستری دارید، می‌توانید در هر محیطی که قرار است در آن عکاسی کنید، یک عکس هم از کارت‌تان بگیرید. این کار باعث می‌شود بتوانید -موقع ادیت عکس‌ها- تراز سفیدی درست را به راحتی تعیین کنید.تراز سفیدی در سه حالت رنگ‌های گرم (سمت راست)، سرد (سمت چپ) و نرمال (وسط) را در عکس زیر می‌بینید.

۷– همیشه با فرمت خام (raw) عکاسی کنید

همان‌طور که می‌دانیم، فرمت معمولی عکس -تقریبا در تمام دوربین‌ها- فایل‌هایی با پَس‌وَند «.jpg» تولید می‌کند. اما اگر تنظیمات دوربین دیجیتال‌تان را روی عکس‌برداری با فرمت خام (raw) قرار دهید، بسته به برند دوربین‌تان فایل‌هایی با پس‌وند متفاوت خواهید داشت. مثلا برای من که با دوربین نیکون عکاسی می‌کنم، فرمت خام پس‌وند «.nef» دارد.اما فارغ از پس‌وند فایل ذخیره‌شده در کارت حافظه‌ی دوربین‌تان، فرمت خام امکان اِدیت بسیار راحت‌تر عکس‌هایتان را در اختیار شما خواهد گذاشت. کافی‌ست یک نرم‌افزار ویرایش عکس که قابلیت باز کردن این نوع فایل‌ها را داشته باشد روی کامپیوتر یا گوشی موبایل‌تان نصب کنید.

دلیل این قابلیت به زبان ساده این است که در عکس‌های خام، تقریبا هیچ ادیتی در خود دوربین روی عکس انجام نمی‌شود و شما می‌توانید اطلاعات دست‌نخورده‌ی ظبط‌شده را به هر شکلی که می‌خواهید تغییر دهید. اما در فرمت‌های دیگر، بخشی از این اطلاعات عملا پردازش شده و دست شما در تغییر آن‌ها بسیار بسته‌تر است.مهم‌ترین تنظیماتی که به راحتی در فرمت خام قابل تغییرند، تراز سفیدی و میزان نور دیدن عکس در اجزای مختلف‌اش هستند. علاوه بر این، بسته به کیفیت دوربین شما و سنسورش، فرمت خام به شما اجازه خواهد داد تا بخش‌هایی از عکس که بیش از حد یا کم‌تر از میزان لازم نور دیده‌اند (over-exposed یا under-exposed) را احیا کنید و از سفیدی یا سیاهی مطلق رها شوید. امکان تغییر تراز سفیدی با یک کلیک، باعث می‌شود موقع گرفتن عکس‌هایتان دیگر نیازی به فکر کردن در این مورد نداشته باشید و بتوانید با خیال راحت‌تر و با تراز سفیدی اتوماتیک عکاسی کنید. من تقریبا تمام عکس‌هایم -از جمله پرتره‌ها- را با فرمت خام می‌گیرم و هرچه که از فایده‌های این کار بگویم، کم است. البته ممکن است در نگاه اول، عکس پردازش‌نشده به نظرتان چندان جذاب نیاید. اما اگر ادیت بلد باشید، نتیجه‌ی نهایی استفاده از این فرمت قطعا بهتر از حالت‌های دیگر خواهد بود و آزادی عمل بیش‌تری در اختیار شما قرار خواهد داد.علاوه بر این -برخلاف گفته‌ی بسیاری از دوستان عکاس- تجربه‌ی شخصی من این بوده که ادیت فایل‌های خام وقت‌گیرتر از سایر فرمت‌ها نیست و اتفاقا می‌تواند باعث صرفه‌جویی در زمان مورد نیاز برای ادیت مجموعه‌ی عکس‌هایی شود که در طول یک روز گرفته‌اید.

 

۸– یکی از پروفایل‌های تصویربرداری دوربین را انتخاب کنید

اگر نکته‌ی قبل را رعایت می‌کنید و با فرمت خام عکس می‌گیرید، توصیه‌ی من استفاده از پروفایل خنثی (neutral) است. چون این حالت، بیش‌ترین آزادی عمل را در ادیت به هم‌راه دارد. اما بسته به سلیقه‌تان می‌توانید از پروفایل‌های دیگر هم استفاده کنید.اگر با فرمت‌های عادی مثل جِی‌پِگ (jpg) عکاسی می‌کنید، به‌تر است از پروفایل مربوط به پرتره (portrait) استفاده کنید تا رنگ و کنتراست جذاب‌تری در عکس‌هایتان داشته باشید. البته برخی عکاسان، استفاده از حالت منظره (landscape) را حتی درمورد پرتره‌ها ترجیح می‌دهند. پروفایل‌ها و حالت‌های مختلف عکاسی را با دوبین خودتان امتحان کنید و ببینید کدام‌یک به سلیقه‌ی شما نزدیک‌تر است.

۹– به‌ترین روز و ساعت ممکن را برای عکاسی انتخاب کنید

ساعت طلایی و ساعت آبی در عکاسی مشهورند. و این شهرت دلیل بسیار خوبی دارد! عکس‌هایی که نزدیک طلوع یا غروب آفتاب گرفته می‌شوند، می‌توانند بسیار جذاب‌تر از عکس‌های دیگر باشند. این مسئله هم در مورد عکاسی پرتره در فضای باز و هم درمورد سایر رشته‌های عکاسی -مثل عکاسی از طبیعت- صادق است. پس اگر می‌توانید، عکاسی‌تان را نزدیک به طلوع یا غروب خورشید انجام دهید.

این سایت می‌تواند در پیدا کردن ساعت طلایی هر روز به شما کمک کند. (شهرهای ایران در گزینه‌ها وجود ندارند. اگر سایت خواست مختصات جغرافیایی شما را دریافت کند، اجازه‌ی لازم برای دست‌رسی را بدهید یا خودتان شهرتان را روی نقشه پیدا کنید.)

علاوه بر ساعت عکاسی، به‌تر است در انتخاب روز هم به وضعیت هوا دقت کنید و گزارش‌های هواشناسی را ببینید. اگر می‌توانید، در روزهای ابری عکاسی کنید. پرتره‌هایی که با نورِ آفتابِ پشتِ ابر گرفته می‌شوند، جذابیت خاصی دارند. در واقع، در این پرتره‌ها خورشید نور اصلی شماست و ابرها نقش یک سافت‌باکس بزرگ را دارند که تابش نور را ملایم‌تر و سایه‌ها را نرم‌تر و جذاب‌تر می‌کند. سایه‌های تند و تیره روی صورت سوژه، یکی از عوامل عمده‌ی خراب شدن پرتره‌ها در فضای باز و با نور خورشید است که در این حالت عملا حذف می‌شود.

 

۱۰– به جهت تابش نور توجه کنید

برای عکاسی در فضای باز، می‌توانید مدل یا سوژه‌ی عکس‌تان را در سه حالت کلی داشته باشید: رو به نور، پشت به نور، با زاویه‌ای کم‌تر از ۱۸۰ درجه نسبت به نور (نور از کنار). و در هر سه حالت باید به سایه‌های ایجادشده روی صورت مدل‌تان توجه کنید.

اگر تجهیزات لازم را ندارید یا زیر نور مستقیم آفتاب و آسمانی بدون ابر عکاسی می‌کنید، توصیه‌ی من حالت سوم است. سعی کنید زاویه‌ی تابش خورشید با صورت سوژه‌تان کم‌تر از ۹۰ درجه باشد. یعنی نور به یک سمت از صورت او بتابد و نصف دیگر، کمی در سایه باشد. (نصف صورت روشن، نصف دیگر تیره) (نور از جلو و زاویه‌ی حدود ۴۵ درجه معمولا به‌ترین نتیجه را به هم‌راه دارد.) اما این انتخاب، بیش‌تر از هر چیز دیگر به سلیقه‌ی شما بستگی دارد. اگر مدل‌تان رو به نور باشد، خورشید مستقیما به چشم‌هایش خواهد تابید و واکنش طبیعی او در برابر نور شدید، بستن چشمان‌اش خواهد بود. این مسئله، می‌تواند به حالت طبیعی چهره و در نتیجه، زیبایی پرتره لطمه بزند.از طرف دیگر، اگر سوژه‌ی شما پشت به نور باشد، تفاوت نوری که به صورت او می‌تابد با نور موجود در پس‌زمینه می‌تواند به قدری زیاد شود که پس‌زمینه‌ی عکس را در سفیدی و نور مطلق یا سوژه را در تاریکی و سیاهی مطلق فرو ببرد. ممکن است با این اتفاق مشکلی نداشته باشید یا حتی بخواهید عکس‌های ضدنور بگیرید. اما در هر صورت باید به جهت تابش نور دقت کنید. (البته این حالت با استفاده از تجهیزات نورپردازی مثل فلاش اکسترنال یا استروب، قابل حل است.)

نکته‌ی دیگری که باید به آن توجه کنید این است که پرتره‌هایی که در سایه گرفته شوند، معمولا به‌تر از کار درمی‌آیند. پس به جهت تابش نور و موقعیت‌هایی که در آن‌ها امکان استفاده از سایه‌ی اجسام مختلف وجود دارد، توجه کنید و سعی کنید حداقل صورت مدل‌تان کاملا در سایه باشد. من معمولا زیر درخت‌ها عکاسی می‌کنم! این کار دست شما را بازتر خواهد گذاشت.علاوه بر این‌ها، تابش مستقیم نور خورشید به لنز دوربین، می‌تواند باعث ایجاد پدیده‌ای به نام فلِر (flare) شود. می‌شود از این پدیده به عنوان یک ابزار برای خلاقیت بیش‌تر و ساختن یک فضای خاص در عکس‌ها استفاده کرد. اما در بیش‌تر عکس‌ها، فلر یک مزاحم است. استفاده از لنزهای باکیفیت و داشتن هود (hood) روی لنز، می‌تواند مانع ایجاد فلر در عکس‌ها شود.

 

پاییز 98

مجتمع آموزشی نام ور

دانشجو  مهسا خیامی

استاد راهنما : باصری

استاد مشاور:  غایتی